Prilog poznavanju klimatskih odnosa na Igmanu

Abstract

Redovna meteorološka merenja na Igmanu vršena su neprekidno od 1956. do polovine 1963. godine, te je za ovaj prikaz uzet sedmogodišnji period od 1956. do 1962. godine. Pošto je za dobivanje normalnih klimatoloških vrednosti potreban neprekidan niz osmatranja od 25 do 30 godina (u najpovoljnijem slučaju dovoljan je period od 15 godina), sve ovde dobivene rezultate treba smatrati samo kao orijentacionu, a ne kao pravu sliku klimatskih odnosa na Igmanu. Neprekidna merenja vršena su samo na tri relativno bliske tačke od ikojih su dve: Mrazište šna 1.189 m) i Čavle (na 1.214 m) smeštene u polju sa visinskom razlikom od 25 metara, dok je treća, za 100 m viša od stanice Čavle, smeštena u šumi (na 1.314 m) u 48-om odjelu F. Š. O. D. Igman[1]). Kada se uzme u obzir da sve tri stanice prostorno zauzimaju mali deo Igmanove površine, mada su na različitim nadmorskim visinama, dobiveni rezultati vrede ipak samo za pomenute tačke, a ne za ceo Igman. Svi procesi koji nastaju u površinskom vazdušnom sloju na području Igmana posledica su fizičkih uslova, vrlo različitih od mesta do mesta, te se ne mogu ekstrapolisati, pa se, prema tome, ne mogu ekstrapolisati ni meteorološki odnosno klimatološki odnosi na ćelo područje, ako se poznaju na nekoj određenoj tački. Zbog toga Igman nema jedinstvenu klimu na celoj svojoj površini, već koliko god ima specifičnih uslova toliko ima i odgovarajućih klima.